üç hafta önceydi.
ailece sahile inelim dedik. normalde gitmeyiz. "Moda 2" parkına gidecekken, "Moda 1" parkına götürdü bizi ayaklarımız.
ah be çocuk, yoksa sen mi çağırdın bizi?
baktık, köpek kulübelerinin orada Mando abi. "bonbon çok kötü" diyebildi ancak, ağladı ağlayacak.
araba çarpmış galiba. gece vakti Mando abi'nin eve gelmiş, yığılmış. mahallenin bütün sokak kedisi köpeği ile ilgilenen Mine'ye haber vermiş. veterinere götürecekler. biz de yardım edelim dedik.
adam 60 kilo, 80'nine merdiven dayamış Mando abi'ye mi taşıtacağız, genç güçlü eşim dururken. o da çok sever bonbon'u zaten, benden önce atladı, "ben kaldırır koyarım oğlanı arabaya" diye.
götürdük. komple muayene edildi. arka bacaklardan biri hiç tutmuyor. kalçada sağlam bir ödem. şoktan herhalde kalkamıyor dendi, dinlenmesi lazım.
hemen getirdik eve. kortizon tedavisi başlandı.
bir hafta hiç kalkmadan yattı.
sonra birden ayaklandı. o tutmayan arka ayağına bile hafiften basar oldu.
nasıl umutlandık. tamam, yırttı bu kefeni. iyileşir, döner sokaklara. yine starbucks'tan süt, ciğerci hulusi'den et, eyfel pastaesi'nden de sosisli pizza şeklindeki haraçlarını kesmeye devam eder.
yanlımışız.
geçen cumartesiden beri ayağa kalkamaz oldu. salı günü iştahı kesildi.
yıllardır sponsorluğunu yürüten Dobrinka kliniğe götürelim, ikinci bir görüş alalılm dedi. çarşamba geldi arabayla aldı.
gidiş o gidiş. dün sabah görmeye gittik. kafasını bile kaldıramadı. gece kalp krizi geçirmiş.
akşam Mando abiyi de yanımıza alarak, hadi gel vedalaşım dedik.
dönüşte bonbon anılarını tazeleye tazeleye geldik eve.
gece yarısıydı, kara haber geldi. tekrar bir kalp krizi geçirmiş. bu sefer atlatamamış.
kurtuldun be güzelim. neyse ki çok çekmedin. ah güzel hovardam, ağam, dört ayaklı çapkınım.
cennette hadi yine düşür bisikletlileri, motosikletlileri, sök giden arabaların tamponlarını, kırtla milletin orasını burasını, cennetini terörist ayucuğu ilan etsinler seni.
bekle beni he mi? her taşındığım evi bulduğun gibi de, oralarda da bul beni.
hoşçakal güzel yarim., bonbonum...
