aylar var ki, ben ben değilim. ya da ben olmayan yolculuktayım.
son aylar öyle yoğun, hızlı ve şaşırtıcydı ki, nefes almadan yaşadım. başıma gelenler, birbirini takip eden sevimsizlikler silsilesiydi. anlatırım zamanla. ama öğreniyorum, ya da belki de bildiklerimi unutmaya başladım. belki de olması gereken bu! çünkü hayat ve insan hakkında bildikerlimi tersine çıkaran şeyler yaşadım, yaşıyorum, yaşayacağım. yaşım kırk dörde yaklaşıyor, yeni doğmuş bir bebek gibi şaşkınım. ama değilim de bir yandan. anlayışla karşılıyorum acımasızlığı, tüylerim ürperirken bir yandan.
nereden başlasam, nasıl anlatsam...
bir şarkıya sığmayacak gaddarlıktayıdı hayat. ama hayat bu, olması gerekeni oldurur. ben de payıma düşeni yaşıyorum, herkes kadar, herkes gibi.
yazacağım. az sabır.
1 yorum:
Seni tanıma fırsatı olmadı şimdiye kadar, bundan sonra olursa da önceden olduğunu düşündüğüm kişiden farklı birine dönüştüğün mealinde anladığım için bu yazıyı; endişelendim. Benim serçeye- başkalarının sincaba benzetiyor demiştin- benzettiğim eda'n kaybolmasın.
Kahve
Yorum Gönder