erdal inönü

perşembe günü sabahı açık gazete dinlerken aldım kara haberi, kahroldum. hemen bir gazete aldım yoldayken. 81 yaşındaymış, kansermiş... ama yine de erken bir ölüm işte!

abartıyorum gibi gelebilir kimilerine ama sanki babamı ikinci kez yitirmişim gibi oldum, tüm gün ağlamaklı dolaştım.

herkes bir şeyler söylemiş hakkında ve çoğunluk da hemfikir, olağanüstü bir insan, hoşgörülü, ilkeli, alçak gönüllü ve mizah duygusu güçlü ama siyaset adamı değildi deniliyor. anılarını anlatmışlar, hayatı çarşaf çarşaf anlatılımş, okurken, hele ki siyaset alanında etkin olduğu döneme şahit olmuş ve salt onun yüzünden shp'ye oy vermiş biri olarak anlatılanların bazılarını anımsadım, anımsadıkça hüzün içinde gülümsedim.

türkiye'de ender bulunacak bir insandı ve eşine çok zor rastlanacak bir siyasetçi. dürüsttü çünkü, saldırgan değildi ve yeri geldiğinde, hem de en tepedeyken koltuğu bırakmayı bildi.
kim ne derse desin, ondan bir kaç kişi daha olsaydı bambaşka bir siyaset görünümüne sahip olurduk.

bilimadamlığına söyleyecek hiç bir şey yok, fizik alanında geliştirdiği çalışmayla adını tarihe yazdırmış ve fizikte nobel'den sonra gelen en büyük ödülü de almıştı: Wigner madalyasını. ve galiba gönlü hep oradaydı. ama yine de ona zoraki siyasetçi dense de, ben öyle düşünmüyorum. Ve Radikal'den Murat Yetkin'in sözleriyle bitirmek istiyorum: Bu özellikleriyle ne yazık ki Türk siyasetine iki numara büyük geliyordu, fazla geliyordu. Belki o nedenle ayak oyunları karşısında tutunamadı. Ama halkın kalbinde yer tuttu. Belki de bu her şeyden önemliydi.

benim gönlümde hala önemli bir yere sahip olduğu kesin.
yarın teşvikiye'ye gitsem mi diye de düşünüyorum zaten...

başımız sağolsun. :(