Yazının bütünüden ziyade girişi beni düşündürdü, aynen alıyorum buraya "Lenin, Hitler, Mao, Roosevelt, Churchill, Nasır, Nkrumah... 20. yüzyıla damgasını vuran tarihsel kişilerden çoğu geride kaldı. Bir dönem çok parlak yanan ışıkları şimdi yanmıyor. Onlara, artık cereyan verilmeyen ampuller gözüyle bakabiliriz."
Haluk Şahin etnosantrik davranmayı bırakıp o ülkelerin içinden bakabilseydi, bu yazının anlamı bambaşka olurdu, ama maalesef yapmamış!
Almanya'da Hitler hala gündemde, en son Eva Herman'ın yazdığı Hitler döneminin aile kavramını öven kitabıyla bomba gibi düştü konu tekrar gündeme ki, aslında radikal sağcı gençlik yüzünden hiç inmemişti.
Mao deseniz, Çin'in dört bi yanında resimlerini ve heykellerini görmek mümkün ve çinli bir öğrencimden duyduğum kadarıyla, gündemden de inmiş değil!
Amerikalılar zaten o iki isme toz kondurmaz, haaa her sabah ilk okul çocukları ulusal marşlarını okuyup soz konusu kişilerin heykellerini selamlamıyorlar elbette. Ama eğer buysa kriter, kesinlikle gündemde değil bu kişiler.
Ne yani Haluk Şahin gerçekten de Hitler'e her sabah selam verilmesini mi bekliyordu?!
1 yorum:
Bir üniversitenin profesörü olan bir kişinin ,bilgi birkimi yeterli değilse,belli bir konuda düşüncelerini açıklamadan önce konuya ilişkin yazılı belgelere bir göz atması ve kendi kültürünü malzeme olarak kullanmaması gerekirdi diyorum Zibicim umarım yanılmıyorumdur.Yurda/Kuşadası.
Yorum Gönder