başka türlü

küçüktü, henüz bilmeyecek kadar küçük görünüyordu ama kocamandı düşleri. bembeyaz bir sayfaya yazdı: bu gün güneş içimize doğsun!
ama işte bir şekilde de biliyordu olanı biteni, bilincinde olmasa da hissediyordu, küçüklüğüne yaraşırcasına küçük adımlarla arşınlıyordu bilmenin yorgunluğunu.

ona bir bahçe duvarı üzerinde rastladım. kışın ortasında kah ısıran kah tatlı tatlı tüylerimi ılıklaştıran güneşe doğru gözlerimi kısmış bakıyordum ki, buyur etmişçesine yanıma oturdu. kuyruklarımız değdi tesadüfmüşçesine. yan gözle baktım usulca. mırıldandı.
içim ısındı!

anladım...