soyu tükenisecise kazanovalar

nedir kardesim alıp veremediğiniz şu gönül mevzularıyla? kaç adet kalp kırdığınızda rahata erer, gece kabuslarına mazhar olmazsınız acep? yolunuza çıkan her güzel insanın canını yakma ihtiyacınız hangi çocukluk travmasının ürünü? evet evet, bazı okuyucularımın gözlerindeki pırıltıyı görür gibiyim. hangi kazanova yaktı canını der gibi bir parça empati bir parça iyi bir hikaye peşindeki merakı görür gibiyim. benim başıma gelmiş, ayşe'nin, mehmet'in gelmiş, ne fark eder. (hehehe, fark eder, fark eder, dedikodu yapalım accık der gibi bakmayın, yok öyle dadından yinmez hadise işte. varsa da ağzımdan laf alamayacaksınız!) neyse efenim, ne yapmalı bu kazanova kardeşlere? alıp pipi ya da kukularını cümle aleme ibret olsun diye çarmıha mı germeli? ya da kirli marmara'nın en dibine çöktürmek üzere, ayağına 100 kiloluk ağırlık takarak mafya usulü mü çalışmalı? hadi yalan söylemeseler, şudur budur, en az şehrin plaka numarası kadar başka sevgilim de var dese (uf, adanalı kazanova ne yapıyordur bu durumda? başka. göndermede bulunuyordur herhalde, hayal gücüne kıran mı girmiş). dürüstlük örneği olsa, şöyle insanlık örneği, ciğerimizi yesin, gözümün bebeği diyerek hafifletici sebep olarak göreceğiz, ne çarmıh, ne de boğmaca infazına kalkışacağız. kuma kuma kumkuma diyerek hep birlikte kardeş kardeş geçineğiz ya da en kötüsü, yaradan seni bildigi gibi yapsın diyerek ortadan sıvışacağız. ama nerde bnlarda insaf! bu garibanlar da insan evladı, acıyayım da elli tanesini birden ham yapmayayım demek yok! gözünüzü toprak doyursun emi zalim kazanovalar! ama işte şeytan tüyu var bunlarda, hepsi de nasıl sevimliler! insan kıyamıyor da! ama onlar bizim gözümüzün yaşına bakmadan nasıl da kıyıyorlar haaaa! biz hatice'ye değil de neticeye bakalım diyecek olanlara kötü haberim var: bu yazının bir neticesi yok. ilacım olsa kendi kelime sürerim. diyebileceğim yegane şey, gelin kazanova zedeler, birleşelim, mafya usulü infazları el birliği ile kardeşçe yapalım, çünkü bunların akıllanacağı yok.