babanı kaybettik!

eve dönüyorum, annem arıyor "babanı kaybettik". birden elim ayağım boşanıyor, yolda kalakalıyorum, nasıl yani, babam kayıp? nereye kaybettiniz? ölüm????

ağzımdan bir tek "nasıl anne?" çıkıyor. nefesim tıkanıyor, başım dönüyor, bulduğum ilk taşa oturuyorum.

annem açıklıyor: meğer yolda yürürken kaybetmişler birbirini...

eh be anne, bunun için başka şehirde yaşayan kızını mı arıyorsun?

bizimkiler hakikaten bir alem. yolda yürürken annem babamı yolda kaybediyor, nasıl başarıyorsa bunu!
üstelik bulunması için başka bir şehirde yaşayan kızını arıyor...
eh ben daha ne diyeyim...

bu yılki en yüreğe bindirmece telefon görüşmesi ödülünü sen kazandın anneciğim!